In mijn osteopathiepraktijk zag ik dagelijks kinderen, waaronder kinderen met een stagnatie in de motorische ontwikkeling. Mika bijvoorbeeld, een heerlijk jochie van 10 maanden oud, dat niet wilde rollen. Hij lag liever volledig gestrekt. Met de Germaanse Geneeskunde in mijn achterhoofd ont-dekte ik waar die stagnatie een oplossing voor was.

“Hallo, ik ben Marloes en dit is Mika.” Een moeder komt met haar zoontje, liggend als een plank in haar armen, mijn praktijkruimte binnen. Ze legt Mika op de behandeltafel. Hij laat onmiddellijk een brede glimlach zien, maar houdt armen en benen wijd en helemaal gestrekt. “Het wordt tijd dat Mika gaat bewegen, hij wordt zo zwaar”, zegt Marloes. Voor Mika lijkt dat niet noodzakelijk, hij is tevreden en gezellig!

Volkomen ontspannen

Mika is 10 maanden en beweegt niet. Hij heeft gerold toen hij 4 maanden was, maar na een aantal keer is hij gestopt. Sindsdien ligt hij de hele dag tevreden op zijn rug. De ouders van Mika en de medewerkers van het consultatiebureau willen graag dat hij gaat bewegen, bovendien zijn er zorgen over de motoriek. Mika lijkt voorlopig nergens last van te hebben. Volkomen ontspannen ligt hij op mijn aankleedkussen en bij elke blik die hij krijgt, verschijnt een lach van oor tot oor.

Elk probleem is in de basis een oplossing

Motorische ontwikkelingsproblemen zie ik regelmatig bij kinderen. Baby's die niet rollen, de kruipfase overslaan, of bij de eerste stapjes een verschil laten zien tussen het rechter en het linkerbeen. Ook op latere leeftijd zie je tegenlopers, kinderen die veel vallen of kinderen zoals Mika, die in de ontwikkeling achterlopen ten opzichte van hun leeftijdsgenootjes. Wanneer ik kinderen zie met een ontwikkelingsprobleem vraag ik me altijd af waarvoor het niet willen ontwikkelen een oplossing is.

Je lijf als beperking

 " Kun je iets vertellen over de zwangerschap", vraag ik Marloes. Vlot vertelt Marloes dat ze te snel in verwachting raakte van Mika. "Mika is ons derde kind. Mijn man en ik wilden in eerste instantie allebei een derde kind, ook wel een vierde. Maar na mijn tweede zwangerschap, die van Luna, wilde ik niet nog eens zwanger zijn. Tijdens mijn eerste zwangerschap kon ik blijven hardlopen en mijn werk als verpleegkundige tot de laatste dag volhouden. Maar bij Luna kreeg ik in de 4e maand van de zwangerschap bekkenklachten. Die waren zo hevig dat ik mij de hele zwangerschap heb voortgesleept. Elke beweging was pijnlijk, maar opgeven heb ik tot de laatste dag van de zwangerschap niet gedaan. Nadat Luna was geboren, ontdekte ik snel dat ik opnieuw zwanger was. Het eerste wat ik dacht was: 'niet nog zo'n periode doorworstelen'. Toch heb ik samen met mijn partner besloten ervoor te gaan. Ik moest van hem beloven dat ik alle hulp aannam die hij regelde. Op mijn werk heb ik mijn zwangerschap direct aangekondigd. Er was een administratieve taak voor mij, waar ik mij thuis op kon storten, zo gauw dat nodig was."

Volledige overgave

 "Wat een opluchting", zegt Marloes, "de eerste 4 maanden was er niets aan de hand. Ik deed mijn werk en ik vergat bijna de zwangerschap. In bed kon ik me zonder problemen omrollen en overdag kan ik me normaal bewegen. Tot de vierde maand. Opeens was mijn lichaam anders en deed elke beweging pijn. Rollen was niet langer mogelijk zonder enorme pijnscheuten. Natuurlijk baalde ik, maar ik was er ook klaar voor om mij hieraan over te geven. Er werd een hoog-laag bed in de woonkamer gezet. Mijn werk gaf mij alle informatie die ik nodig had om de administratieve klus te klaren. Er waren hulptroepen gealarmeerd. Ik kreeg bezoek, werd in de watten gelegd, deed mijn werk en de andere kinderen vonden het heerlijk om bij mij te zijn en vanuit mijn bed televisie te kijken. Ik gaf mij over aan de pijn in mijn lijf."

Inzicht brengt beweging

 Marloes is nog aan het vertellen over de zwangerschap. De zwangerschap waarin rollen geen optie was, omdat dat gepaard ging met pijnscheuten. Een zwangerschap waarin overgave het toverwoord was, maar waarin ook gezelligheid en hulp aanvaarden belangrijk en heerlijk was. Terwijl ze dit vertelt, zie ik Mika op het aankleedkussen een beweging maken. Als vanzelf lijkt hij te voelen dat het niet meer nodig is om plat te liggen. Ik help Mika een handje en maak er voor hem op dat moment een feestje van door gezellige geluiden te maken en hem een veilig gevoel te geven. 

Jouw angst is zijn angst

 Marloes kijkt verbaasd. "Echt?", zegt ze, "zou hij niet rollen, doordat ik niet kon rollen in de zwangerschap?" "Ja", vertel ik, "wanneer rollen voor jou in de zwangerschap een angst is, is rollen voor Mika ook een angst. Misschien niet logisch, hij is niet zwanger en het was voor jou ook tijdelijk, maar zijn brein denkt hem te helpen door niet te rollen. Zijn brein heet het rollen gekoppeld aan pijn. Zoals jij niet ging rollen en je overgaf, zo geeft Mika zichzelf ook over. Nu dit inzicht er is, is dat niet langer nodig. Het is tijd voor Mika om in beweging te komen. Hij mag ontdekken dat rollen veilig en pijnvrij is."

Alles gaat rollen

Terwijl ik met Mika rol, waar hij zichtbaar plezier aan beleeft, rolt er van alles op z'n plek bij Marloes. "Oh", zegt ze, "zou Luna daarom zo'n doorzetter zijn? Luna liep vroeg, viel vaak en heeft haarzelf vaak pijn gedaan. Ik zei wel eens, 'wacht gewoon met lopen'. Maar Luna was niet te stoppen, ze ging door tot het haar lukte en liet weinig merken als ze haarzelf pijn had gedaan. Ze stond op en probeerde het opnieuw. Dit doet ze nog steeds. Toch mag ze wel eens luisteren  naar haarzelf. Dat ze bij pijn een knuffel komt halen en bij vermoeidheid mag rusten. Ik zie nu hoe dat gekoppeld is aan mij en mijn zwangerschap van haar."

Ont-wikkeling van je talent

 Bij Mika was het probleem ont-dekt. Dat wat ingewikkeld leek, werd ontwikkeld. Een week later rolde Mika zelf, toen hij 14 maanden oud was kroop hij en bij 1,5 jaar liep hij prachtig. De motorische ontwikkeling ging als een speer. Daarnaast werd duidelijk dat Mika een talent had meegekregen uit de zwangerschap. Een talent van overgave en hulp ontvangen. Hij is een jongetje dat hoe de situatie ook is, zich overgeeft en er iets moois van maakt. "En Luna", Marloes vertelt bij een volgende afspraak, "het lijkt wel alsof ze minder onhandig is. Ze valt minder en lijkt veel lekkerder in haar lijf te zitten. Ook gaat ze 's middags op de bank liggen en valt dan in slaap. Dat deed ze hiervoor nooit!"

Wil je meer weten over de invloed van de zwangerschap en geboorte als blauwdruk van je leven, in mijn boekenset 'Jouw schat die de zwangerschap en geboorte is". Ook heb ik er een online training overgemaakt.

Wil je alles over de Germaanse geneeskunde weten (waar ook dit een onderdeel van is) kijk dan naar mijn opleiding Je lijf en brein zien, waarin ik je deze natuurlijk logische manier van kijken leer!